پیدایش اعداد
نسل اول بشر نسبت به اعداد بسیار غریب بود و شمردن اشیای دور و بر خود را به اساس غریزه یعنی همینطور که بفرض مرغ خانگی تعداد جوجههایش را آگاه است انجام میداد. ولی خیلی سریع مجبور شد ابزار شمارش دقیقتری را خلق کند. برای همین، به وسیله انگشتان دست، دستگاه شمارشی ریاضی پدید آورد که مبنای اعداد آن عدد 60 بود. این دستگاه شمار که فوق العاده پیچیده میباشد، قدیمیترین دستگاه شمارشی هست که آثاری از آن در کهنترین مدارک بجا مانده ی موجود، یعنی نوشتههای سومری دیده می شود.
سومری ها که تمدن آنها به تقریبا هزار سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد در حوالی جنوب بینالنهرین، یعنی قسمت بین دو رود دجله و فرات زیست می کردند. این تمدن تقریبا 2500 سال قبل از میلاد با امپراطوری سامی، عکاد متحد شدند و امپراطوری و تمدن آشوری را خلق کردند.
هندسه
در این سری از موقعیت ها، مصریها نیز در سواحل سفلای رود نیل تمدنی درخشان را به وجود آورده بودند. طغیان رود نیل همه ساله حدود و ثغور زمینهای کشاورزی این تمدن را محو میکرد. نیاز به تقسیم بندی دوباره این زمین ها، موجب رهبری آنها به اولین احکام سادة هندسی گردید. همینطور داد و ستد تجارتی و تعیین میزان باج و خراج سالیانه آنان را وادار به گسترش علم حساب نمود. این مدارک تماماً از روی پاپیروسها و لوح هایی است که در نتیجه ی حفاری ها کشف شده و به زبان “هیروگلیفی” است . کهن ترین آنها که به 1800 سال قبل از میلاد باز می گردد شامل چندین رساله دربارة علم حساب و مسائل حساب مقدماتی است، میتوان به مهم ترین آن یعنی، رسالة پاپیروس آهس اشاره کردکه درسال 1868 توسط ایسنلر مصرشناس مشهور ترجمه شد. باقی تمدنهای شرقی نظیر چین و هند در ترویج دانش نقش بسزایی نداشتهاند و بجز یکسری نتایج پراکنده که در زیر فشار مفاهیم ماوراءالطبیعه خرد شده است چیزی از آنان در دستان ما نیست!
دانشمندان علم ریاضی
نزدیک هزار سال بعد از نابودی تمدن کهن مصر و ناپدید شدن تمدن آَشور، یونانیان از روی مقدمات پراپخش و بی نظم آنان علمی پدید آوردند که در حقیقت به بهترین وجه مرتب و منظم شد و عقل و منطق را در حوزه ی ریاضی کاملاً قانع می کرد.
اولین دانشمند معروف یونانی طالس ملطلی (639_548ق.م) می باشد که در پدید آوردن علوم نقش مهمی بعهده داشته است.
در نخستین سال های قرن ششم ق.م. فیثاغورث (572_500 قبل از میلاد) از ساکنین ساموس کشور یونان کمکم ریاضیات را بر پایه و اساسی نهاد و به تشکیل مکتب فلسفی خویش آغاز به کار کرد. فیثاغورثیان اعداد را بخاطر همآهنگی و نظمی که داشت پایه ومبدأ همه چیز انگار می کردند و بر این باور بودند که تمامی مفاهیم را به کمک آن میتوان بیان کرد.


بعد از فیثاغورث باید از زنون فیلسوف و ریاضیدان یونانی که در 490ق.م در ایلیا بدنیا امد، اسم بُرد.
در اوایل نیمه دوم قرن پنجم ریاضی دان بزرگ، بقراط از ساکنین کیوس فضاهای متفرق آن زمان را یکجا جمع کرد و در واقع همین فضاها است که پایه هندسة ریاضیات جدید کنونی ما را تشکیل میدهند.
در قرن چهارم قبل از میلاد، فیلسوف بزرگ، افلاطون در باغ آکادموس در شهر آتن مکتبی تاسیس نمود که حدود 9 قرن بعداز او نیز همچنان بجا ماند . او ریاضیات عای الخصوص هندسه را بسیار دوست و محترم میداشت، تا جایی که بر سردر مکتب خودش این جمله رو حکاکی کرده بود: «هرکس هندسه نمیداند به اینجا قدم نگذارد». افلاطون بزرگ به کامل کردن منطق که رکن اساسی ریاضیات است کمر بست و مدتی بعد منجم و ریاضیدان هم دوره ی او ، ادوکس با ایجاد تئوری نسبتها ثابت کردکه کمیات اندازه نگرفتنی که تا آن دوره در مسیر علم ریاضیات، سنگ بزرگی انداخته بود؛ هیچ چیز غیر متعارفی ندارد و میشود مثل سایر اعداد قواعد حساب را در مورد آنها بکار برد.
در این حول و هش ، اسکندر مقدونی کشورها را یکی پس از دیگری فتح میکرد و هرجا را که اشاره می کرد، مرکزی برای پیشرفت تمدن یونانی میشد.
پس از مرگ این کشور گشا در 323ق.م و تجزیه ی امپراطوری عظیم او، کشور مصر بدست بطلیموس افتاد و امپراطوری بطالسه را ایجاد کرد. بطالسه که اسکندریه را به پایتختی انتخاب کرده بودند، تمامی دانشمندان را به آنجا دعوت کردند و همین دانشمندان تلاش کردند تا کتابخانه بزرگی در این شهر ساحلی ایجاد کنند و به گسترش و تکمیل آن کمر بستند.
حال به دوره ای رسیدهایم که باید آنرا عصر طلایی ریاضیات یونان نامید. اهمیت ویژه ی این دوره به واسطه ظهور سه عالم بزرگ ریاضی یعنی اقلیدس ، ارشمیدس و آپولونیوس می باشد که هم در دوران خود و هم برای قرن ها بعد از خودشات شهرتی عالمگیر ایجاد کردند.
در قرن دوم قبل از میلاد، اسم تنها ریاضیدانی که بیشتر از همه درخشش داشت ابرخس یا هیپارک بود. این ریاضیدان و منجم بزرگ که در بین سال های 161تا 126ق.م در رودس بدنیا آمد، گامهای بلند و استادانهای در علم نجوم برداشت و مثلثات را هم حتی اختراع نمود.
هیپارک نخستین کسی بود که تقسیمبندی معمولی بابلیها را برای پیرامون دایره پذیرفت. به این معنی که دایره را به 360 درجه و درجه را به 60 دقیقه و دقیقه را نیز به 60 قسمت برابر تقسیم نمود و جدولی تابع شعاع دایره بدست آورد که وترهای بعضی از قوسها را میداد و این قدیمیترین جدول مثلثاتی است که تاکنون شناخته شده است.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.